Bir cuma günüydü aynı zamanda sınavlarımın son günüydü. İstanbul'un her yeri bembeyaz karla kaplanmıştı. Bütün kötülüklerin, çirkinliklerin üstü kapanıvermişti adeta. Sınavım sabah 8.30 da başlayacaktı bu nedenle bende evden 7 sularında çıkmak zorundaydım. Sabahın bu erken saatinde dışarı çıkmak ilk başta çok zor gelmişti taki apartmandan dışarı ilk adımımı atana dek. Hava çok soğuktu ama soğuğu aldırış bile etmiyordum. Güneş daha yeni doğmuştu, dışarısı o kadar huzurlu ve sessizdi ki çok uzun zamandır bu saatte dışarı çıkmamıştım. Sonrada zaten iyiki çıkmışım dedim. Her işte bir hayır vardır derler ya hani eğer o saatte sınavım olmasaydı ben bütün o güzelliklerden mahrum kalacaktım.
Yılın ilk karıydı, herkeste başka birşeyler anımsatıyordu elbette, kimimiz sevinçliydik kimimiz ise hüzünlü... Ben mi neler hissediyordum? Ne hissettiğimden emin değildim ama içimde karamsarlık yoktu bunu biliyordum. Sadece etrafı izliyor ve düşünüyordum. Bide elimden geldiğince kayıp düşmemeye dikkat etmeye çalışıyordum. Malum kar yağınca yollar buzlanır ve benim gibi sakarların düşme olasılığı da %70 artar.
Okuldaki sınavlarımı bitirip eve doğru yöneldiğimde kar ve soğuk daha da çok artmıştı. Biraz daha dikkatli yürümeye başladım, bir kaç kez düşme tehlikesi geçirdim ama düşmedim. Evime geldim. Yorgundum ama rahatlamıştım. Omuzlarımdaki tonlarca yükü alıp bir kenara koydum. Veee dinlenmeye koyuldum.
Aradan bir- iki gün geçti, kar tüm hızıyla yağmaya devam etti. Bende fırsattan istifade kar oynamaya çıktım annem, ablam ve arkadaşlarımla. Hava o kadar güzeldi ki tertemiz olmuştu, İstanbul kolay kolay göremezdi böyle havayı...
Aradan bir- iki gün geçti, kar tüm hızıyla yağmaya devam etti. Bende fırsattan istifade kar oynamaya çıktım annem, ablam ve arkadaşlarımla. Hava o kadar güzeldi ki tertemiz olmuştu, İstanbul kolay kolay göremezdi böyle havayı...
Karların yağmasıyla başlayan tatilim tüm hızıyla devam ederken, herkese sağlık, huzur ve mutluluk diliyorum. Bir başka yazıda görüşmek üzere şimdilik hoşçakalın...
EnDipNot: Bu soğuk havalarda yiyecek bulamayan canlılar için balkonunuzun veya camınızın bir köşesine ekmek kırıntıları koyarsanız insanlık adına büyük bir adım atmış olursunuz. Son birşey daha; Sokakta yaşayan birilerini görürseniz
İstanbul: 212 455 13 00
Ankara: 458 66 62
İzmir: 361 71 51
numaralarından birini aramayı lütfen unutmayınız...
Ben geçen sene aynı gün 3 kere düşünce, artık bol buzlu zamanlarda dışarı çıkmamaya çalışıyorum mümkün olduğunca =)
YanıtlaSilDuyarlı kuzucum benim ya ;)
sınavlar bazen işe yarıyo işte :)
YanıtlaSilAslında evt buzlanan yollarda yürümek benide korkutur. Ama heyecanı seviyorum ironik dev kedi :))
YanıtlaSilBence bizim insanımızın tamamı duyarlı ve vicdanlı ancak gayret etmeyip, tembellik edince yaptığımız işlerde başarıya ulaşmıyor maalesef...
Haklısın kuzi, sınavların bile işe yaradığı zaman var bu hayatta:)
YanıtlaSilBenim heyecanlarım genelde kendini rezilliğe bırakır =)
YanıtlaSilsahiden kar vardı iyi hatırlattııın.
YanıtlaSil:)
evt kar vardı, ve ben yaz gelmeden yine o karı çok özledim :)
Sil